şte Kemal Doğulu'nun o açıklamaları..
Çocukluktan beri içgüdüsel olarak bir kuaförlük isteği vardı. Mersin’de, halamın oğlunun kuaför salonu vardı. Onun yanında çalışmak istiyordum. Ama o izin vermiyordu...
"FAKİRDİK"
Biz zengin bir aile değildik. Hatta fakir bir aileydik. Bayağı fakirlik sınırındaydık. Dolayısıyla benim şımarıklık yapacak lüksüm yoktu hiçbir zaman. Babam yoktu zaten, gemilerde çalışıyordu. 10 yıl boyunca evde değildi. Evde bir erkek yok. Oradan gönderebildiği kadar para gönderiyor. O yeterli değil. Beş kardeşiz. Çocuksun ve en basiti, kola içmek istiyorsun ama kola alacak parası yok annenin. Ne yapacağım? “Bana para ver” diyecek küstahlıkta bir çocuk olmadım.
İMAM HATİP'TE OKUDUM"
Bakkalda çalıştım, bisiklet tamircisinde çalıştım, terzide, tatlıcıda, tüpçüde her yerde çalıştım... Hep kuaför olmak isterdim ama olana kadar hepsinde çalıştım. Bir yandan da ilkokuldan mezun oldum. Benim amcalarım çok dindar insanlar. Başta baba yok. Tam benim ilkokuldan mezun olduğum dönem, bir amcam Almanya’dan yaz tatiline geldi. “Bu çocuğu İmam Hatip'e yazdıracağım” dedi. Ben altı yaşında ilkokula başladım. 11 yaşında çocuk. İmam Hatip ne bilmiyorum zaten. Babama telefonla ulaşıp; “Ben bütün masraflarını karşılayıp İmam Hatip'e yazdıracağım bu çocuğu” dedi. Babam da kabul etti. Ortaokulu İmam Hatip'te okudum. İlk defa söylüyorum bunu burada.
"KUR'AN'I KERİM'İ HATMETTİM"
İmam Hatip'te okumanın kötü bir katkısı olmadı bana. Kur'an'ı Kerim’i okumuş, hatmetmiş oldum. Bütün duaları ezbere biliyorum. Arapça öğrendim. Zaten bizim ailede babaannem, halalarımla Arapça konuşur. Allah’a inancım hep vardı. Elhamdülillah Müslüman bir insanım ve daha da iletişimimi sağlamlaştırdı Allah ile. Başka bir şey kattı bana. Hiçbir zaman bununla ilgili sıkıntım olmadı.
