ADI Neslican Tay. 19 yaşında, fen lisesi mezunu. Sadece güzel değil, akıllı da… Pırıl pırıl genç bir kız. Bir ay önce bacağı alındı. “Kesildi” yerine böyle diyorlar. Neslican içinse fark etmiyor, ha kesilmiş ha alınmış, onun için aynı. O takmıyor, yaşamaya bakıyor. Bir bacağı artık yok ama o hayatına devam etmek istiyor. Asla kendisine acımıyor! Kimsenin de acımasını istemiyor! “Bacağımın kesilmiş olmasının hayatımı etkilemesine izin vermeyeceğim. Ben bir bacaktan ibaret değilim ki… Çok daha fazlasıyım!” diyor.
Ayakları yere sağlam basıyor. “Bunun için iki ayağa ihtiyacım yok ki!” diyor. “Bacağım gitti, ama hayat enerjim yerinde duruyor!” diyor. “Hâlâ hayallerim var, hedeflerim var, yapmak istediklerim var!” diyor ve kesik bacağıyla, şortlu fotoğraflar çektiriyor. İnanılmaz pozitif ve komplekssiz. Uzvunu kaybetmiş pek çok insan nasıl bu kadar rahat olabildiğini soruyor.
Cevabı şu:
“Ben bir eksiklik hissetmiyorum. Kendimi engelli gibi de hissetmiyorum. Ben hissetmezsem başkaları da hissetmez… Ben kendime acımazsam, başkaları da acımaz… Acınacak bir durum da yok zaten!
BEN IRONWOMAN OLUYORUUUUM!