İhtiyaçları anne ve babaları tarafından karşılanan, konuşmakta güçlük çeken kardeşler, yetişkin olmalarına rağmen başkalarının yardımına ihtiyaç duyuyor. Banyo ve tuvalet ihtiyaçlarını da anne ve babalarının yardımıyla giderek engelli kardeşler, köylerindeki tek katlı evlerinin bahçesinde vakit geçiriyor.
TEDAVİ OLMALARINA RAĞMEN SONUÇ ALAMADILAR
Baba Reşit Ulaş (75), bebekliklerinden itibaren bakıma ihtiyaçları olan çocuklarının rahatsızlığı için birçok kez doktora gitmelerine rağmen sonuç alamadıklarını anlattı.
Dünyaya gelen 19 çocuğundan 15'inin hayatta olduğunu, 6'sının da nörolojik hastalık nedeniyle ellerini de kullanarak yürüyebildiğini ifade eden Ulaş, tıp literatürüne de geçen çocuklarının yurt dışından da gelen doktorlar tarafından muayene edildiğini ancak tedavi edilemediğini söyledi.
Çocuklarının, hava sıcakken bahçede vakit geçirdiğini belirten Ulaş, şöyle konuştu:
"Çocuklarım yaz aylarını çok seviyor. Çünkü dışarı çıkıp, evimizin avlusunda vakit geçiriyorlar. Onları az da olsa ayağa kaldırabilmek için çaba gösteriyoruz. Avluda bulunan yürüme parkurunda çocuklarıma egzersiz yaptırıyorum ancak en büyük üzüntüm, onları evin avlusundan başka bir yere çıkaramamak. Çocuklarım, doktora gitmek dışında Kırıkhan'dan yaklaşık 25 kilometrede bulunan köyün dışına çıkmadı. Onları dışarı çıkarmak için birilerinden araç istediğimde herkes gönülsüz davranıyor. Ellerini de kullanarak yürüyebilen çocuklarımı gezdirmek ve kapalı kaldıkları evimin bahçesinden en azından ilçeye kadar götürebilmek istiyorum."
Çocuklarından 6'sının 3 ayda bir engelli maaşı, 4'ünün de bakıcı parası aldığını dile getiren Ulaş, 2 çocuğuna ise henüz bakıcı ücreti bağlanmadığını, bu konuda yetkililerden destek beklediğini kaydetti.
Anne Hatice Ulaş ise kendisinin de rahatsızlığı nedeniyle artık çocuklarına eskisi gibi bakamadığını, banyo yaptırmakta, yemek pişirmekte zorlandığını belirtti.
Köyde kalan ve evli olan kızlarından da destek aldığını ifade eden Ulaş, çocuklarının köy dışına çıkıp, gezebilmeleri için imkan sağlanmasını talep etti.
